Diagnoza obejmuje szereg testów, w tym:
Rentgen
Zdjęcia rentgenowskie są szybkie i bezbolesne. Mogą być wykorzystywane do tworzenia obrazów wnętrza ciała, aby pomóc wykryć szereg schorzeń. Guzy lub masy płuc mogą pojawić się na zdjęciu rentgenowskim klatki piersiowej jako białe lub szare cienie, które różnią się od normalnej tkanki płucnej. Zazwyczaj pacjent zostanie poproszony o stanie lub siedzenie przy aparacie rentgenowskim, a radiograf ustawi go w najlepszym miejscu do wykonania zdjęć płuc. Zdjęcia mogą zostać wykonane w ciągu kilku sekund i mogą być wykonane z kilku różnych pozycji. Zdjęcia rentgenowskie nie są skuteczne w badaniach przesiewowych i wymagane są bardziej szczegółowe skany.
Tomografia komputerowa (CT)
Skany CT o wysokiej rozdzielczości są szybkie i bezbolesne. Urządzenie skanujące to zwykle duża maszyna w kształcie pączka z krótkim tunelem pośrodku. Obrazy powstają, gdy pacjent leży na płaskim łóżku, które przesuwa się pod maszyną skanującą, do i z krótkiego tunelu. Radiograf obsługuje urządzenie z sąsiedniego pomieszczenia, aby wykonać wymagane zdjęcia.
Biopsja
Biopsja polega na pobraniu próbek z płuc w celu dalszego sprawdzenia podejrzanych komórek, które wykazano we wcześniejszych badaniach. Biopsję można przeprowadzić na wiele sposobów, z których większość jest wykonywana w warunkach ambulatoryjnych (pacjent nie pozostaje w szpitalu):
- Bronchoskopia – wykorzystuje elastyczną rurkę z kamerą wideo na końcu (zwaną bronchoskopem), aby zajrzeć do wnętrza płuc. Rurka jest wprowadzana przez nos lub usta. Pacjent otrzyma środek uspokajający i spray znieczulający gardło. Więcej informacji na temat bronchoskopii można znaleźć na stronie internetowej Europejskiej Fundacji Płuc.
- Ultrasonografia wewnątrzoskrzelowa (EBUS) – jest to badanie podobne do bronchoskopii. Bronchoskop jest wyposażony w niewielką sondę ultradźwiękową, która pomaga lekarzowi dotrzeć do właściwego obszaru w celu pobrania próbki. Zazwyczaj jest to obszar pomiędzy dwoma płucami, gdzie znajdują się gruczoły (zwany śródpiersiem).
- Biopsja pod kontrolą tomografii komputerowej (podczas której pacjent przechodzi przez tomograf komputerowy, a obrazy rentgenowskie prowadzą lekarza do właściwego obszaru).
- Biopsja pod kontrolą USG (w której lekarz wykorzystuje urządzenie ultradźwiękowe do identyfikacji właściwego obszaru i wprowadza do niego igłę w celu pobrania biopsji. Do znieczulenia obszaru, w którym zostanie wprowadzona igła, stosuje się znieczulenie miejscowe).
- Operacja – podczas której chirurg wykonuje biopsję w możliwie najmniej inwazyjny sposób. Wykorzystuje się do tego torakoskop, tradycyjne nacięcie lub robota. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym, a rurka w klatce piersiowej pozostaje na miejscu przez kilka godzin lub, w niektórych przypadkach, dni w celu ponownego rozprężenia płuca. Jeśli moduły płucne są małe, chirurg może je również całkowicie usunąć, co oznacza, że badanie to może być również formą leczenia, a nie tylko diagnozy.